Waarom wij besloten naar om te emigreren naar Zuid-Afrika

Een verandering op zijn tijd is fijn, vind ik. Of het nu gaat om een nieuwe garderobe, inrichting van het huis of wisselen van vakantiebestemming.. Verandering is fijn; iets nieuws is leuk en even ontsnappen uit die (dagelijkse) sleur. In augustus 2020 besloten wij wel héél rigoureus te veranderen en in deze blog leg ik uit waarom. Lees je mee?

Terug in de tijd

Jullie worden eerst meegenomen terug in de tijd, want er is een reden waarom wij actief gingen nadenken over emigreren naar Zuid-Afrika. Matthijs studeerde van 2014 tot 2018 International Business & Management. In het derde jaar moest hij stage lopen in het buitenland. Dit heeft hij bij een internationale handels- en importorganisatie voor eetbare noten gedaan in Engeland. Daarna mocht hij blijven werken vanuit Nederland als verkoper. Dit deed hij via een Nederlandse payroll vanwege de onzekerheid omtrent de Brexit én omdat de arbeidsvoorwaarden hier beter zijn dan in Engeland. Hij heeft zo'n drie jaar voor deze organisatie gewerkt.

Op 1 januari 2020 trad de WAB (Wet Arbeidsmarkt in Balans) in werking. Voor zowel de werkgever als werknemer zitten hier voordelen aan verbonden. Voor payrollwerknemers betekent het dat zij een betere positie en arbeidsvoorwaarden krijgen. Hier zit ook een ketenregeling bij; drie tijdelijke contracten in maximaal drie jaar. Matthijs zat hier vóór 2020 al overheen, wat betekende dat in december 2019 zijn contract omgezet had moeten worden in een vast contract. Je voelt hem al aankomen.. Dit is niet gebeurd en werd het afgeschoven op 'wisten we niet' en 'oeps, vergeten'. Hier kwamen we op 7 januari achter en op 28 januari zou Matthijs geen baan meer hebben. Extra lullig was het omdat wij op 20 januari op vakantie zouden gaan naar Punta Cana. Een slechtere start van de vakantie was er niet, terwijl we hier zó naar uitkeken.

Geen tijd om stil te zitten

Na een moment van woede en onbegrip gingen we verder, want we moesten een nieuwe baan zoeken voor Matthijs. De vaste lasten blijven doorlopen en mijn salaris was niet genoeg om het te dekken. Geen tijd om stil te zitten dus! Hij twijfelde geen moment en belde zijn netwerk bij langs met het slechte nieuws. Al zijn klanten konden het niet geloven, want Matthijs is écht goed in zijn werk. Toen belde hij naar een oude klant in Zuid-Afrika die hem in de zomer van 2019 een baan aanbod deed in Amsterdam. Matthijs was destijds tevreden met zijn baan en loyaal aan de organisatie en sloeg het aanbod af. Ik hoorde zijn enthousiasme door de telefoon heen en voor we het wisten waren er vliegtickets geboekt naar Zuid-Afrika om het aanbod in persoon door te spreken.

Aan het einde van onze vierdaagse bezoek had Matthijs weer een baan, yes! We keerden weer huiswaarts en het remote werken kon beginnen voor Matthijs. Ik vond eveneens een nieuwe baan als recruiter in Groningen bij een mega-leuke club en de toekomst lachte ons weer tegemoet. Na een paar maanden merkten we dat Matthijs zijn werk op afstand moeilijker was dan van tevoren gedacht. Af en toe zeiden we dan 'misschien moeten we emigreren naar Zuid-Afrika, dan zal het makkelijker zijn'. En we wilden op een bepaald punt in ons leven emigreren, alleen was dit voor mij niet het moment. Ik was net begonnen met mijn eerste grote mensen baan en niet klaar om afscheid te nemen van mijn leven in Nederland.

Zat van Nederland

Mijn leven in Nederland maakte het er niet makkelijker op om na te denken over emigreren. Een leuke set vrienden om ons heen, mijn baan waar ik ontzettend van genoot en natuurlijk mijn ouders. Ik geloof dat ik voor het eerst in twee / drie jaar de toekomst zonnig tegemoet zag. Helaas duurde dit moment niet lang, waardoor ik het leven in Nederland zat werd. Het leek niet uit te maken of we beiden €2000 verdienden of €5000, aan het einde van de maand was het niet genoeg om te sparen voor de toekomst. Dan heb ik het nog niet eens over de Belastingdienst gehad, want dan kregen we wel toeslagen en een half jaar later moesten we het driedubbel terugbetalen. Zo frustrerend!

Soms zei ik: 'wat had ik het fijn gevonden om oerdom te zijn en een uitkering te ontvangen, want dat lijken soms de mensen te zijn die zich nergens druk om maken. Ik heb een goede baan, maar maak mij constant druk en kan nergens van genieten.' Dat brengt mij op het volgende punt waar ik zat van was: het sociale stelsel in Nederland. Ik ben absoluut pro helpen van de minder bedeelden, maar niet wanneer er gebruik van wordt gemaakt en dat gebeurt wel in Nederland. Hier kan ik een heel boekwerk over schrijven wat ik jullie ga besparen. Zo werd het leven in Nederland voor mij boos makend, uitzichtloos en ik voelde mij maximaal gedemotiveerd.

Het zaadje was geplant

Er waren een tal van redenen waarom ik in mijn achterhoofd ging nadenken over emigreren naar Zuid-Afrika. Ik ging alle voor- en nadelen tegenover elkaar afwegen, want het is nogal wat; verhuizen naar een derdewereldland. De ene keer wist ik het helemaal zeker en zei ik: 'als we morgen kunnen vertrekken gaan we!' Een paar dagen later zei ik: 'ik heb toch niet het gevoel dat ik er helemaal klaar voor ben.' Dat beschrijft perfect hoe ik ben als persoon: wispelturig. Ik heb vaker keuzes gemaakt in een opwelling en achteraf dacht ik 'dit was niet zo slim'. Wat als ik dat nu ook zou doen en denken?

Daarnaast ben ik iemand die alles maximaal wil kunnen controleren. Dat kon ik in deze situatie niet, want je weet niet wat je te wachten staat. Het was gevoel vs. verstand. Gevoelsmatig wilde ik gaan, maar mijn verstand hield mij in Nederland. Ik weet niet precies wanneer en waarom, maar op een gegeven moment ging de onrust in mijn lichaam over naar bezinning. Toen heb ik de knoop doorgehakt en gezegd: 'laten we het gewoon doen. Nu vind ik het spannend en moeilijk, maar dat vind ik over vijf of tien jaar ook.'

We gaan het echt doen

Een combinatie van Matthijs zijn werk en mijn visie op het leven in Nederland is de reden dat we besloten hebben om te emigreren naar Zuid-Afrika. Daarnaast hebben we de leeftijd om het te doen en geen verplichtingen zoals een koophuis of kinderen. Het 'ooit willen we emigreren' hebben we omgezet tot 'we gaan nu emigreren' en dat vind ik - al zeg ik het zelf - mega stoer van ons. Heb jij wel eens nagedacht over emigreren naar een ander land? Waar zou je dan heengaan en waarom?